“ماش” از هند سرچشمه گرفت و محبوبیت آن از آنجا به چین و سپس جنوب شرق آسیا گسترش یافت. امروزه از آنها هنوز به اندازه آسیا در اروپا و آمریکا محبوب نیستند، اما به طور منظم توسط برخی در سالاد، سرخ کردنی یا سوپ استفاده می شود. با طعم کمی شیرین، ماش را می توان در فروشگاه های مواد غذایی، به صورت خشک یا جوانه پیدا کرد.

ماش در گروه حبوبات قرار می گیرد و همانطور که می دانید، در برنامه غذایی روزانه، حبوبات مهم ترین منبع تامین پروتئین گیاهی هستند و ماش ارزش تغذیه ای بسیار بالایی دارد و در اکثر جوامع منبع عمده تامین پروتئین به ویژه برای گیاهخواران است.

ماش ویژگی های متفاوتی دارد و یکی از مواد غذایی است که تقریباً از نظر مواد مغذی متعادل به شمار می رود. ولی وجود برخی از مواد مغذی در آن، ویژگی های خاصی را به این ماده غذایی می دهد. از جمله اینکه میزان اسید فولیک آن بسیار بالاست بنابراین خوردن ماش برای پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی بسیار مفید است. پتاسیم ماش نیز فراوان است؛ پس مصرف ماش به افرادی که مبتلا به پرفشاری خون هستند، توصیه می شود. ماش از نظر منگنز و سلنیوم که خاصیت آنتی اکسیدانی دارند نیز غنی است و خوردن آن موجب پیشگیری از بیماری های مزمن می شود.

خواص حبوبات پس از جوانه زدن به بیشترین مقدار ممکن می رسد. جوانه حبوبات سرشار از آنزیم ها، پروتئین ها، ویتامین ها و مواد معدنی هستند. هنگامی که از جوانه حبوبات صحبت می کنیم، اغلب جوانه ماش در نظر می آید که بیش از دیگر جوانه ها استفاده می شود، اما از تمام حبوبات و دانه های دیگر هم می توان جوانه تهیه کرد.

مثلاً می توان از دانهٔ یونجه، دانه آفتابگردان، انواع لوبیا و نخود استفاده کرد. در فرآیند جوانه زدن مواد درون دانه ها تغییر می کند، نشاسته تبدیل به گلوکوز و فروکتوز می شود، پروتئین با کمک آنزیم های درون دانه، هضم می شود و تبدیل به آمینو اسید و پروتئین های قابل هضم برای ما در می آید و آب و ویتامین ها و مواد معدنی درون دانه افزایش می یابد. جوانه حبوبات قرن هاست که به دلیل فواید غذایی و دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. جوانه ها را می توان به صورت خام خورد یا آب آنها را گرفت و یا کمی پخت و سپس میل کرد.